De Allerhoogste God koos ervoor om mens te worden en neer te dalen naar de aarde om God te laten zien aan de mensen. Dit deed HIj niet door te zetelen op een troon, maar door te dienen. Hij nam het op voor de minsten van de maatschappij en maakte zijn handen vuil om Gods Koninkrijk op aarde te brengen. Hij was diegene die de voeten van Zijn leerlingen waste, die zieken genas, die uiteindelijk stierf aan een kruis voor de vergeving van zonden van de mensheid. 

Zijn wij ook bereid om onze handen uit de mouwen te steken? Om dienende vrienden, collega’s, partners, zussen, broers, buren te zijn? Of focussen we eerder op wat anderen al dan niet voor ons betekenen in relaties?