Jezus leefde in een schaamte cultuur, d.w.z. dat er grote waarde gehecht wordt aan eer, aanzien en reputatie, en de leden nog meer gedwongen worden tot aanpassen aan de groep dan al het geval is bij elke andere vorm van samenleving. Je wilde vooral omgaan met mensen die aanzien hadden, zo kon je mee genieten van hun aanzien en kon jouw reputatie opgekrikt worden. Je ging je gedrag dan ook aanpassen aan die groep. Dat betekende ook dat je niet omging met mensen van een lagere status, want daarmee zou je je eigen reputatie ook schaden. Je wilde niet gezien worden met mensen die in zonden leefden, die onrein waren, die onpopulair waren. Je meet je gedrag af aan de vraag ‘zal ik aanvaard of uitgesloten worden als ik dit doe?’. We zien dat Jezus hier niet aan mee doet en de schaamte van mensen van een lage status net op zich neemt. Door wel met hen om te gaan verlaagt hij zijn eigen reputatie, maar geeft hij waarde aan de mensen die hij ontmoette. Hij maakte hemzelf hierdoor net minder populair in de samenleving waarin hij leefde; hij choqueerde door onpopulaire mensen op te zoeken en aan te raken. Denk maar aan de bloedvloeiende vrouw, Zacheus, de Samaritaanse vrouw (Jh. 4), de discipelen waren vissers en tollenaars, de vrouw die Jezus’ voeten balsemt, Jezus die zieken geneest en demonen uitdrijft…
ZIen wij mensen zoals Jezus ze zag? Durven wij investeren in mensen zonder dat het ons per se iets oplevert van voordelen? Liefhebben zonder voorwaarden en mensen waarde geven, dat deed Jezus.
Jezus leefde in een schaamte cultuur, d.w.z. dat er grote waarde gehecht wordt aan eer, aanzien en reputatie, en de leden nog meer gedwongen worden tot aanpassen aan de groep dan al het geval is bij elke andere vorm van samenleving. Je wilde vooral omgaan met mensen die aanzien hadden, zo kon je mee genieten van hun aanzien en kon jouw reputatie opgekrikt worden. Je ging je gedrag dan ook aanpassen aan die groep. Dat betekende ook dat je niet omging met mensen van een lagere status, want daarmee zou je je eigen reputatie ook schaden. Je wilde niet gezien worden met mensen die in zonden leefden, die onrein waren, die onpopulair waren. Je meet je gedrag af aan de vraag ‘zal ik aanvaard of uitgesloten worden als ik dit doe?’. We zien dat Jezus hier niet aan mee doet en de schaamte van mensen van een lage status net op zich neemt. Door wel met hen om te gaan verlaagt hij zijn eigen reputatie, maar geeft hij waarde aan de mensen die hij ontmoette. Hij maakte hemzelf hierdoor net minder populair in de samenleving waarin hij leefde; hij choqueerde door onpopulaire mensen op te zoeken en aan te raken. Denk maar aan de bloedvloeiende vrouw, Zacheus, de Samaritaanse vrouw (Jh. 4), de discipelen waren vissers en tollenaars, de vrouw die Jezus’ voeten balsemt, Jezus die zieken geneest en demonen uitdrijft…
ZIen wij mensen zoals Jezus ze zag? Durven wij investeren in mensen zonder dat het ons per se iets oplevert van voordelen? Liefhebben zonder voorwaarden en mensen waarde geven, dat deed Jezus.